Araştırma kılavuzları yazarların araştırmalarını düzgün bir şekilde yazmasına olanak sağlar ve ihtiyaç duydukları özel rehberliği verebilir. Editörler yazarlara çalışmalarını raporlamaları için zaten tavsiyeler veriyorlar, ancak bu tavsiyeler belirsiz ve kısa ya da çok kapsamlı bir şekilde uzun ve göz korkutucu olma eğilimindedir. Örneğin, BMJ nin tavsiyesi şu anda 20.000 kelimeyi aşmaktadır (http://resources.bmj.com/bmj/authors). Farklı çalışma türlerini bildirmek için 80 den fazla raporlama kılavuzunun geliştirilmesi belirsizliğe sebep olarak yanlış uygulamalar ile sonuçlandırılıyor. Ek olarak yazarlar bu kılavuzlara nereden ulaşacaklarını ve hakemler bu kılavuzları nasıl kullanacaklarını bilmeyebilir. Bu kılavuzlar, araştırmacıların çalışmalarında gerçekte ne yaptıklarını ve yapmadıklarını, bunu nasıl yaptıklarını ve ne bulduklarını net bir şekilde söylemelerine olanak tanıyan, böylece çalışmanın anlamı, güçlü yanları ve zayıf yönleri hakkında dürüst bir tartışmaya izin veren tavsiyeler içerir. Bunlara ek olarak bu kılavuzlar genellikle çalışmada açıkça bildirilmesi gereken öğelerden oluşan bir kontrol listesi ve çalışmanın her aşamasında katılımcılara ne olduğunu gösteren bir akış şeması içerir.